In het gestolde licht van Willem Kind

Eindelijk gevonden!

De beeldhouwer Willem Kind. Rob Buschman vertelde me dat hij halverwege de Hauptstrasse in een winkelpandje woont. Het is ons gelukt, we hebben hem afgelopen zaterdag ontmoet in Neuenhaus. De Rotterdammer leeft daar onverschrokken voort en blijft zich maar verduurzamen met sigarettenrook en jenever. Zo te zien werkt het, hij zag er werkelijk patent uit. 

Zestien jaar geleden sprak ik hem voor het laatst. Ik kocht toen 3 beelden van hem. Gearmd wandelende paren op slechts drie benen, maar dat deden ze met vaart en in een onnavolgbaar evenwicht. Het commerciële gedierte in Guldenhemel moest deze beelden zo nodig natuurlijk weer verpatsen. Nu we dit grote huis hebben is de spijt daarover groot. Reden om Willem Kind op te zoeken en misschien opnieuw iets uit zijn atelier te kopen.

Maar er was meer, Kind en zijn vrouw Femke kochten ooit  – met hun onbevangen gevoel voor schoonheid – een werk van een volkomen onbekende kunstenaar, namelijk Guldenhemel. Het is een overwegend rood lijnenspel, dat ze – zoals later op de middag duidelijk werd – nota bene al jaren boven hun echtelijk bed hebben hangen. Een opeenvolging van omstandigheden die ik ervaar als een lotsbestemming en die ons nu deed aanbellen bij de voordeur van Willem Kind.

.

Stoel uit 2002
Willem Kind neemt plaats
Zit ie lekker Tineke?

In het gestolde licht van de lasnaad

Kind werd in 1947 in Rotterdam geboren. Hij volgde in de jaren zeventig een opleiding tot beeldend kunstenaar aan de Rotterdamse Academie voor Beeldende Kunsten. Daarvoor had hij in Parijs les gehad van de Italiaanse beeldhouwer Ilio Signori. Kind vestigde zich als beeldend kunstenaar in de Drentse plaats Emmen. Sinds 2007 woont hij in het Duitse Neuenhaus.[1] Hij maakt figuren en objecten van roestvast staal. Zijn beeld “de Kop” heeft hij door het land laten zwerven. Als de Kop van Willem werd het beeld in Emmen gemaakt en kwam via Apeldoorn in Amsterdam terecht. Als de Kop van Borger kwam het beeld in 1997 in deze Drentse plaats terecht. Daar moest het beeld wijken door de werkzaamheden aan de N34. (Bron Wikipedia)

Man in tredmolen.Volgens Tineke het mooiste werk..
In 2013 keerde het beeld als de Kop van de Hondsrug terug aan de andere zijde van de N34.

Ik zei Guldenhemel en hij zei Gerrit

Even dachten we dat hij niet thuis was. Een tweede keer nog aanbellen? En toen – na enig gestommel aan de andere kant van de zwaar opende deur – keek ik in de ogen van Willem Kind. Ik zei Guldenhemel en hij zei Gerrit. Even later zaten we aan de koffie en barstten de anekdotes over en weer los. Merkwaardig, hoe vooruitstrevend ook de kunstenaar, hoe duidelijk hij ook is over de noodzaak om in het hier&nu te leven, uiteindelijk gaat het toch weer over weet-je-nog-wel-van-toen? Toen was geluk nog heel gewoon, zo ook nu, maar er was diepgang en veel humor. Willem Kind, die opmerkelijk lange vingers heeft – volgens Tineke zie je ze overal terug in zijn werk – wees gedurig in mijn richting. Alsof ik de oorzaak was van de krachtmetingen die de mens met de natuur uitvecht. Ik beweerde dat de aarde de oorlog over niet te lange tijd zou winnen en ik wees op mijn beurt naar een plek in zijn tuin waar – in dit strijdgewoel – zomaar een vulkaan zou kunnen uitbreken. Ik veronderstelde dat Nederland vanuit zijn tuin tot deltahoogte zou vollopen en stak een beschuldigende vinger in zijn richting. Willem Kind wreef geruime tijd door zijn baard en concludeerde dat de continentale platen weliswaar bij voortduring schuiven maar daarvan had hij in zijn tuin niets gemerkt. Waarop we weer in lachen uitbarstten over zoveel onbenul en een nieuw onderwerp aansneden. Na ruim een uur had Tineke het wel gehad met onze filosofieën en ze keek me gedurig treurig met open mond aan. Ze zat op haar telefoon te kijken en ijsbeerde wat door de kamer, ze had honger zei ze. Maar bedoelde waarschijnlijk dat ze nu eindelijk wel wat kunst wilde zien.

VillaPark - 122 x 122 cm - Mixed media on plywood

Eerst gingen we naar de zolderverdieping waar Willem en Femke een prachtig slaapkamer-atelier hebben gecreëerd. Daar hing boven het bed ‘mijn’ schilderij van toen: VillaPark. In die jaren rond 2005 schilderde ik mijn lyrische jeugdherinneringen in Tynaarlo. Ik plakte bomenlandschappen in een grit op krom getrokken panelen en schilderde dan met verf over de ontstane patronen. Zo zocht ik naar een balans om die later weer – vraag een kunstenaar nooit naar een waarom? – met dissonanten te verstoren. Zie: https://www.guldenhemel.nl/lyrische-landschappen/ Het schilderij imponeerde me na al die tijd, vooral de mat rode kleur en ik had voor even het gevoel dat mijn leven werkelijk perfect was en mompelde hoorbaar ‘Niks meer aan doen Gerrit!’

 

Willem Kind en zijn beeldentuin

Willem nodigde ons naar zijn beeldentuin. Hij stampte even op het tuinpad, keek angstig naar ons om en stak een sigaretje op. Hij verwachtte klaarblijkelijk dat het gedonder met die lavastromen nog wel even zou uitblijven. Het eerste beeld waar mijn oog op viel was een wandelend paar op drie benen.

Toch nog een wandelend paar op drie benen in de tuin.

 

Het was van Femke en die zou het niet meer kwijt willen.Voelde me opnieuw ongelukkig met het feit, dat ik toendertijd, let wel, drie van deze beelden had bezeten en er nu – juist nu – zo van had kunnen genieten.

Rex Lex, een stoel voor Alex

Willem vertelt graag over zijn werk. Hij nam ons mee naar de achterste tuin en daar zagen we het imposante beeld Rex Lex, een stoel voor de Koning. U kent hem wel, het is die man die we af toe halfnaakt aan een speedboot zien hangen. De zetel leek voor altijd door de monarch verlaten en had het patina gekregen van een sterk gedaald vertrouwen. Werkelijk een uniek kunstwerk van museale kwaliteit, dat we dan ook zo maar in onze tuin zagen. Toen Willem de prijs noemde viel ook deze droom voor ons in duigen.

Bij het afscheid vertelde Willem – die onze auto zag – over zijn liefde voor Citroën en hoe hij samen met Femke jaarlijks naar een meerdaags festival in Denemarken gaat, waar ze een Opel ritueel verbranden. We geloven in Willem Kind. Met moeite kon ik me losmaken van zijn lippen. Hij is een groot kunstenaar, die ik wat graag nog eens aan mijn horizon in Roden zie verschijnen.

Over de verbinding tussen Willem Kind, Guldenhemel en u die dit leest

Lotsbestemming en lijnen die tussen mensen bestaan.  We komen voort uit lange rijen mensen die voorbestemd zijn om elkaar nooit te ontmoeten. Toch verbindt ons het lot aan al die anderen op aarde. De wetenschap spreekt van morfogenetische velden, dezelfde die een zevenstips-lieveheersbeestje in contact brengen met een 700 meter verderop levend zevenstips-lieveheersbeestje. Die 400.000 spreeuwen gezamenlijk doet zwermen naar Bourgondië om de laatste druifjes te pikken. Die een kat – in een PostNL busje gesprongen – in 3 weken van Almere naar Groningen doet lopen. Een in LaCortine losgelaten postduif in zeven uur naar zijn til voert. Deze niet te vatten energie overvalt de mens soms. Door simpel aan haar of hem te denken, ontmoeten we een oude geliefde en drinken samen koffie.Vandaag is het in de slaapkamer van Willem Kind niet anders. We volgen onvermijdelijk de al uitgestippelde lijnen.

Een echtpaar uit Utrecht – zich niet bewust van bovenstaande energieën – huurt voor hun rust een paar keer per jaar in het Villapark het natuurhuisje ‘De Zwaluw’. Ze ontvingen daar deze zomer een plaatselijke krant en lazen een artikel, waarin ik mijn afstamming van de hunebedbouwers uiteenzette. Ze wilden bij zo’n Drent  – met een hart dat 5000 jaren oud is – graag eens langskomen en besloten voor hun restylede inrichting een schilderij van me te kopen. Ik vertelde over het Villapark en hoe ik daar vroeger kwajongensstreken uitvoerde. Dat ik er ooit een schilderij van maakte maar dit uit het oog was verloren was. Een maand geleden waren ze terug in ‘De Zwaluw’ en we werden uitgenodigd voor een borrel en vooral om mij opnieuw kennis te laten maken met de dierbare plek. Opnieuw vertelde ik over het schilderij Villapark en drie weken later staat deze hunebedbouwer er oog in oog mee boven het bed van Willem KInd. Hoe kan zoiets?

Wat er ook gaat gebeuren, het zal gebeuren, of ik me nu zorgen maak of niet. Er is voor mij geen manier om te weten waarom het ene gebeurt en het andere niet. Wat leidt tot wat? Wat vernietigt wat? Wat zorgt ervoor dat iets bloeit of sterft of een andere koers volgt? Een ding weet ik bijna zeker, mijn lot is nooit eerlijk of oneerlijk. Ik strijd al lang niet meer tegen mijn lot. Ik, Tineke, het echtpaar van de ‘Zwaluw’, Willem Kind en Femke en u die dit leest zitten gevangen in een stroming die veel sterker is dan ons. Ik weet, met tegenstribbelen zal ik niet alleen mezelf verdrinken, maar ook degenen die me proberen te redden. Ik zwem met mijn lot en overleef.

Naar: Gerrit Guldenhemel – ‘Lot!’ | Roman. Verkrijgbaar in alle boekhandels EAN9789403634265

Er moet gezeild worden!

Er moet gezeild worden!

“Der moat syld wurde!” Een mythisch standbeeld langs een Friese waterlijn. Gerrit Guldenhemel Art & concept Roden 13-11-21. De afgelopen…
Meer informatie

Laat me thuiskomen

50 jaar zeilen hijsen Wat er nog over is van de de Beach Boys slaat na 50 jaar nog maar…
Meer informatie
Boven het bed van Willem Kind

Boven het bed van Willem Kind

In het gestolde licht van Willem Kind Eindelijk gevonden! De beeldhouwer Willem Kind. Rob Buschman vertelde me dat hij halverwege…
Meer informatie
Drentsche soep

Drentsche soep

Guldenhemel gaat  culinair Drentsche Soep Wat gaat erin? Nostalgie uit mijn moeders keuken plus een paar dingetjes waarvan onze kruidenier…
Meer informatie
Guldenhemel Romans

Guldenhemel Romans

Even geduld en bekijk hier het 3-d promotie boekje van Naaktschilder
Meer informatie
John Cambell, was niet bang voor de nacht

John Cambell, was niet bang voor de nacht

Niemand zal hem nog kennen, deze fenomenale bleusman, in de video zie je zijn laatste optreden. Zoals hij zong: Hij…
Meer informatie
Het adembenemende naakt

Het adembenemende naakt

Ontmoette gisteren op het internet een video over Nicole Sleeth. Haar schilderijen zetten vrouwelijke naakten in de ‘machtspositie’. Sleeths behendige,…
Meer informatie
Britney Howard, wat een vrouw!

Britney Howard, wat een vrouw!

https://youtu.be/YYvKJqlKx9shttps://youtu.be/1qOPmLZmdnE
Meer informatie
Onze oorsprong

Onze oorsprong

Naaktschilder By GULDENHEMEL De plek waar de man zich het allerkleinst bij voelt, is de plek waar hij vandaan komt….
Meer informatie
Een tuintje in een lamp?

Een tuintje in een lamp?

Zoektocht naar het-kind-in mij | Gerrit Guldenhemel 2016 Dat we als kind vrijuit creatief kunnen denken zijn we meestal vergeten….
Meer informatie