naaktschilder roman - Guldenhemel

Naaktschilder | roman

U wacht erop om zijn blik te ontmoeten

Nu hij van achter zijn ezel terugkijkt, draait u uw ogen schijnbaar verlegen weg. Zelfs op bewolkte dagen trekken er zonnestralen naar zijn gezicht en het is alsof de natuur wil dat hij de hoofdrol in een liefdesfilm speelt waarin u — speciaal u — als de hulpeloze jonkvrouw in de armen van deze held valt.

Helaas leeft de naaktschilder emotioneel slechts een armoedig bestaan. De arme donder weet niet wat ervoor zorgt dat hij zijn hart zo gesloten houdt.Vince is een contactgestoorde draler, twijfelend, ongericht, en ambitieloos, dan weer – misschien in weerwil van zichzelf – de innemende, de womanizer, de ongrijpbare filosoof.

Omslag naar Leonardo ‘La faccia piena’

En over het charisma van de vage naaktschilder wordt ondertussen volop overdreven.

Welkom in de wondere wereld van de naaktschilder. Vince Vredeveld vereert consequent het wezen van de vrouw en heeft een agenda vol opdrachten. Hij wordt door BN’ers aanbeden en Koninklijke Hoogheden springen zelfs achter bij hem op de fiets. Hoe gaat deze vriendelijke man om met deze realiteit en is die net zo echt als de onze? Hier begint misschien een jaloersheid te kriebelen. Konden we maar een mens zijn als de naaktschilder. Konden we onze programmering maar veranderen. Konden we – in plaats van altijd weer ons geld te tellen en ons ego te vieren – ons script maar omdraaien. Waren we maar in staat de passie te laten vieren en onze menselijkheid terug te winnen.

Maar ook Vince Vredeveld heeft zijn makke. Hij moet leven binnen het beklemmende bereik van iemand met een regelrechte stoornis. Zijn oudere zus Mathilde is een slechterik en beschouwt zich tot op de dag van vandaag als zijn redder en zelfs als martelares. Dat maakt haar voor de naaktschilder zo gevaarlijk. Ondertussen fietst deze in Amsterdam en Drenthe rondjes langs zijn vaste levenspatronen. Hij is op zoek naar zijn ultieme meesterwerk, waarin alle zuiverheden van de vrouw zullen samenvallen, al het andere laat hem blijkbaar koud. Deze man wordt zelden bedrogen en misschien bedriegt hij alleen zichzelf. Dan blijkt – tot zijn grote verbazing – een van zijn modellen een booswicht te zijn.

Ach, de naaktschilder doet met de startpunten voor roem niets.

Zijn schilderijen verhuizen na gedroogd en gevernist te zijn naar de beslotenheid van de slaapkamers en boudoirs van zijn opdrachtgevers, de chique kliek, de beau monde, waar de naam Vince Vredeveld nu gevestigd lijkt en zijn werk een reputatie viert zonder dat de ambitieloze zelf daar ook maar het geringste bij stilstaat. De jet-setters, celebraties, artiesten en soapies in de villa’s van Bloemendaal, Blaricum en Wassenaar zagen al geruime tijd reikhalzend uit naar het kunstwerk. Zijn roem, respect en mythevorming begint in deze kringen ongebreideld tot de status van een grootmeester uit te groeien, hij is hofschilder aan de besloten hoven van de nouveau riche

De plek waar de man zich het allerkleinst bij voelt, is de plek waar hij vandaan komt. N.Winkel

Voor het eerst ontwaart de hoek van zijn schildersoog de oorsprong van de wereld, de kut, de kern van alle menselijke verlangen en eindeloos licht.

Het geringe dimensionale van het vrouwelijke geslachtsorgaan is een bijna niet te missen anatomische beschrijving, het behoeft geen virtuositeit deze vier keer twee vierkante centimeter menselijk vlees aan het vrouwenlijf op een doek te vereeuwigen. Laten we wel wezen, eigenlijk is het niet meer dan een met wat extra aan magie beladen ovaaltje met in het midden een streepje. Zoals een kwajongen het instant op de muur van het fietsenhok tekent.

Oliverf op doek ‘De Doos’ -Gerrit Guldenhemel 2020

't Goede in zijn leven

Aldus sprak Albert Hoenderken.

Kom binnen! Je moet de nieuwe buurman zijn, ik had je al eerder verwacht…….! Tegenover hem stond een lange magere man met spierwit krullend haar tot op zijn schouders. Hij droeg onder een blauwe overall een wit overhemd met een slordig geknoopte bloemetjes stropdas en zijn olijke blik leek niet te stoppen bij je buitenkant maar porde gelijk in je innerlijke leven.

“Dezelfde seizoenen als die van de natuur om ons heen, de houtwallen, de vogels, de muizen en de ratten, gelden óók voor onze levens. Eens wordt het winter, we hebben geen keus. De hond kreunde even opvallend berustend. Hou je stil, allesweter! Koffie?”

Dien Bandringa ontgrendelde de sloten met de stevige handen waar je zomaar nog het grote kaasmes in zag bewegen.

De twee keken elkaar weliswaar voor het eerst in de ogen, maar toch hadden beide het gevoel elkaar al lang te kennen. Ergens was een plek waar zij oneindig en onvoorzien waren geweest. Op zo’n moment blijven gevoelens natuurlijk onderhuids maar Vince herkende even in haar gestalte zijn verloren moeder en Dien zag in dezelfde fractie van een seconde haar zoon, die zo jammerlijk in haar leven nooit mocht verschijnen.

“Dat meen je niet jongen, ja-maar hoe is het mogelijk, ik heb ut briefje pas een uur geleden op de ruit geplakt? Krijg nou wat, ben jij er nu al? “

't Kwaad in zijn leven

Zij was als de haan die dacht dat de zon opkwam om haar te horen kraaien.

Zijn zus – Mathilde Vredeveld – is een vrouw die uit het diepste donker van haarzelf is opgeklommen. Ze is een vrouw die het licht verkent om daar alleen maar haar duisternis te vieren. Ze is een vrouw die verliefd is op macht. Ze is een vrouw die haar verborgen feiten koestert en jouw waarheidszin verdelgt. Blijf uit haar buurt. Bestrijd haar alleen als je niet anders kunt en dan alleen met een goed plan om haar bij je eerste aanval compleet te vernietigen. Bloederig plat te slaan als een insect. Een tweede kans geeft ze niet. Brrrrrrrrrr…. ze is een heks!!

Hij voelde zich intens blij met elke stap die hij in Drenthe had gezet.

Balloo (Drente) Winter 2017, Het moet gezegd dat Vince en zijn hersenwerk voor zijn Drentse buren al lang geen geheim meer waren. Voor de twee was hij een open boek. De naaktschilder hoefde maar één woord te zeggen en ze begrepen er twee, hij hoefde eigenlijk niet te lachen of te huilen. Zijn tragiek en blijheden waren ruim voordat ze goed en wel bij Vince zelf binnenkwamen, al die van hen. Bovenal waren ze misschien daarom zulke goede vrienden en ze voelden de gelijkwaardigheid vandaag meer dan ooit. Een half uur bleef de lonely hearts club nog in stilte rollen, snijden en dutten. De sigarenmakers dronken meer koffie en calvados en buurman Miet at de laatste eierkoek. Toen ze tweehonderdvijftig sigaren in het vakje telden, legde Hoenderken behoedzaam een plaat op, desondanks kraakte het even en de drie zongen in close harmony: ‘There's nothing you can do that can't be done Nothing you can sing that can't be sung Nothing you can say, but you can learn how to play the game It's easy.

Gerrit GULDENHEMEL